”Ανοίγουν τα παράθυρα
κι όσοι μένουν χαιρετούν αυτούς που φεύγουν
και φεύγουν όλοι. (…)
Ο ήλιος πλυμένος
με το καθάριο πρόσωπο στραμμένο στον άνθρωπο,
χαιρετάει τους δρόμους που τραβούν στη μάχη. (…)
Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα:
Νικούμε. Νικούμε.
Πάντα νικάει το δίκιο!
Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος.
Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο.
Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα.”
Οκτώβρης 1940, Γιάννης Ρίτσος
Ημέρα μεγάλης συγκίνησης η σημερινή. Ημέρα που οι μικροί μαθητές της Γ΄ τάξης με τις δασκάλες τους Δαμιανού Παρασκευή και Κοκολογιαννάκη Βάσω, τίμησαν αυτούς που χωρίς δεύτερη σκέψη θυσιάστηκαν. Στο μέτωπο, στην πόλη, στα χωριά, ο καθένας με όποιον τρόπο μπορούσε. Οι φαντάροι μας, τα ορφανά της Θεσσαλονίκης, οι γυναίκες της Ηπείρου, απλοί πολίτες… Έλληνες που δε συμβιβάστηκαν. Που δε δέχθηκαν την πραγματικότητα του φασισμού, την πραγματικότητα που τους επιβλήθηκε. Δε φοβήθηκαν στιγμή μπροστά στο τέρας του φασισμού αλλά έκαναν τη φλόγα της ελευθερίας που είχαν στην καρδιά τους, ασπίδα και με τις σπίθες της άναψαν τη φωτιά της αυτοθυσίας, της ισχυρής θέλησης για απελευθέρωση!
Σε αυτούς τους γνωστούς και άγνωστους αφιερώσαμε τη σημερινή μας γιορτή, αποτίωντας φόρο τιμής και φωνάζοντας δυνατά σε γονείς και μαθητές:
”ΟΧΙ στον πόλεμο!”
